ნეოკლასიციზმი
ნეოკლასიციზმი იყო ხელოვნების მოძრაობა, რომელიც იყენებდა და ტრიალებდა ბერძნული და რომაული სტილის კონცეფციისა და კლასიკური თემების გარშემო. მოძრაობა წარმოიშვა რომანტიზმის შემდეგ, 1700-იანი წლების ბოლოს 1800-იანი წლების დასაწყისში, მაგრამ დღეს ჩვეულებრივ მოიხსენიება, როგორც მე-19 საუკუნის ნაწილი. ნეოკლასიციზმს ახასიათებს დეკორაციის, ჰარმონიის, პროპორციისა და გემოვნების მკაცრი წესები; რითაც აღადგენს ამ თვისებების კლასიკური ვერსიების მადლიერებას. სტილი განსხვავდებოდა რომანტიზმისგან იმის გამო, რომ ყურადღება გამახვილდა სიმეტრიაზე და თავშეკავებაზე და არა ემოციურ გამოხატულებაზე. ნეოკლასიციზმი ფოკუსირებულია ადამიანის ფორმაზე და ცდილობს კლასიკური ბერძნული სტილის მიბაძვას. მხატვრებმა შთაგონება ანტიკურობიდან მიიღეს და ყურადღება გაამახვილეს ძველ ბერძნულ-რომაულ კულტურაზე სხვადასხვა მიზეზის გამო; მათ შორის მათი მიღწევები ხელოვნებაში, არქიტექტურაში, ლიტერატურასა და ფილოსოფიაში. ნეოკლასიციზმი თავდაპირველად არ იყო მოძრაობა, არამედ კლასიკური ხელოვნებისა და არქიტექტურის აღორძინება; განსაკუთრებით სტილები, რომლებიც გამორჩეული იყო ძველ ბერძნულ კულტურაში.
